Кісен – жылқыны матау әбзелі.
Тұсамыс – ат ұзап кетіп қалмас үшін алдыңғы екі аяғын бір-біріне матап қоятын әбзел түрі.
Қамыт – атты арбаға, шанаға жегу үшін пайдаланылады.
Доға – жылқыны арбаға не шанаға жеккенде қамытты тәртеге жалғастыратын әбзел.
Таға – жылқының тосырқамауы немесе мұздан таймауы үшін тұяғына қағылады.
Жүген – міністегі немесе арба, шанаға жегілген жануарды басқару үшін қолданылатын әбзел.
Жүйрік ат туралы өз жұмысымды І.Жансүгіровтың өлеңімен аяқтаймын.
Жанына еліміздің жылқы жаққан,
Жылқыға жетпеген көз жаутаң қаққан,
Мінсең – ат, ішсең –қымыз, жесең- қазы,
Қашаннан қазақ халқы жылқы баққан.
Атты артық көрген елміз мінген тақтан,
Қызық - ақ біздің бәйге қырда шапқан,
Шыдар ма қазақ жаны ұшып кетпей,
Аттарға шаң шығарып келе жатқан.
Тізбектелген сабақ үлгісі
Поделитесь с Вашими друзьями: | 
