Л а й с а ң н а н соң әлі кеппеген д а л а ж о л ы м е н т а я қ қ а сүйенген

Л а й с а ң н а н соң әлі кеппеген 

д а л а  ж о л ы м е н  т а я қ қ а сүйенген 

бір  қарт келе  ж а т ы р .  Б а с ы н а 

әбден тозған  қалпақ киген, ая-

ғында —  қонышы тірсегін соқ-

қан резеңк е етік,  м а қ т а л ы күр^ 

тешенің  ж а ғ а с ы н а н бір кезде 

көгілдір болған, енді күнге 

күйіп кеткен  ж ә н е  қ ы р қ ы л ғ а н 

бөкебайдың 

ұ ш т а р ы шығы п 

тұр. Оны  с а м а л  ж е л  д а м ы л с ы з 

желбіретеді. Мұның өзі діріл 

қ ағып ,  ж ұ л қ ы н ы п ,  қ артт ы да -

л а ғ а , көктемгі  а л қ а п қ а сүйре-

ген өзінің жан-дүниесі сияқты. 

Қ ариян ы Эшки й деп атайды . 

М ұ н д а й 

қ а р б а л а с  ш а қ т а  о л 

үйде отыра  а л м а й д ы : егіс ал-

қ абын а кел е  ж а т ы р , таны с 

ж е р л е р д і  б а й қ а й д ы , күздік би-

д а й д ы ,  ж ы р т ы л ғ а н  ж е р д і , ек-

пе шөпті көреді. Міне, үш көк-

тем бойы ол өз  а у л а с ы н а н әрі 

е ш қ а й д а баспаған екен. Оның 

бір кездегі  б а з а р л ы үйі араның 

т а с т а п кеткен  ұясындай  қаңы-

рап, тыныш бола  қалды  ж ә н е 

енді оған  қ о р қ ы н ы ш т ы  д а , тірі 

ж а н  қ а л м а ғ а н д а й көрінді.  М ұ / 

ның өзі  ш а л д ы одан сайын 

ж а б ы р қ а т а түсті. 

Не болды, оны ескі әдетінен 

т а й д ы р ғ а н  қандай  ж а ғ д а й еді? 

Ол  к а з і р ешкімге  ж о л а м а й л ы . 

Бүгіннің өзінде кемпірі: бар 

да бар, үйде отыруың жетті, 

деп  б о л м а ғ а н соң  а л қ а п қ а шық 

қ а н болатын.. . 

Қ ар т  б ұ р ы н ғ ы д а й емес, ая -

ғын байқап, сенімсіз басып ке-

леді. Тап бір соққы тигендей, 

ұ н ж ұ р ғ а с ы түсіп, тіпті жүріс і 

б ұ з ы л ы п кетіпті. Артынан бі-

реу еріп, көз  а л м а й  қ а р а п ке-

ле  ж а т қ а н сияқты бола береді... 

Ж е р д е н  т о п ы р а қ т ы икемсіз  қа-

лай алғанын,  а л а қ а н ы н д а үгіп, 

иіскелеп, ол  т о п ы р а қ т ы саусақ-

т а р ы н ы ң  а р а с ы н а н  қалай суыл-

д а т а төккенін  б а й қ а у 

қиын 

емес.  Б а й қ а п , көріп болған соң 

-ол  т а ғ ы да  ж ү р і п кетеді.  Қу-

шиған денесі  б ұ р ы н ғ ы с ы н ш а 

ж е л м е н желбіреген бөкебайы-

ның соңынан алға  ұ м т ы л а д ы . 

Иә, онын  ұ н ж ы р ғ а с ы н түсіріп 

кеткен осыдан үш  ж ы л бұрын-

1

 ғы есеп беру-сайлау  ж и н а л ы с ы 

еді.  П р е з и д и у м ғ а 

ұ сынылға н 

кандидатураның  а р а с ы н д а әдет* 

тегідей Эшкийдің де  ф а м и л и я -

сы болған. Тізім бойынша  д а у -

ыс беруге бұрын ешкім  қарсы 

болмайтын.  Б ұ л  ж о л ы кенет 

Эсай Виктов орнынан  т ұ р д ы . 

— Біз осы неге  ж ы л сайын 

бір  а д а м д ы 

қ ұ рметт і столғ а 

қ айта- қ айт а  о т ы р ғ ы з а береміз ? 

Біздің колхозда  с о л а р д а н бас-

қа ешкім  ж ұ м ы с істемейтін 

б о л ғ а н ы  м а ? 

— Неге біз бір  а д а м д ы  қай-

та  қ а й т а  ұ с ы н а м ы з ? — деп кол-

хоз председателі тізімге бірін-

ші рет іліккен бірнеше адам-

ның атын  а т а д ы . 

—  Ж о қ . мен  Э ш к и й д і айта-

мын. Уракаевты. Әйтеуір, ме-

нің білетінім — тап бір бастық 

сияқты сахнада ылғи сол оты-

ра ды. 

Эсай масайрап,  қ о л д а у ш ы л а р 

т а б ы л д ы деген үмітпен  з а л д а 

о т ы р ғ а н д а р ғ а 

қ а р а д ы . Біра қ 

ешкім үндеген  ж о қ . Тек пред-

седатель тұрып былай деді: 

—  Б і з д е сондай дәстүр бар 

ғой: кім  ж а қ с ы еңбек етсе — 

соған  құрмет, президиумда да 

сол  о т ы р а д ы . 

Ж и н а л ы с  ө з ретімен  ж ү р е 

берді де, Эсайдың әлгі сөзін 

есінде  с а қ т а ғ а н ешкім  б о л м а д ы . 

Міне, сыйлық беріле бастады, 

тағы бірінші болып Эшкийдің 

фамилиясы  а т а л д ы . Бірақ оны 

Виктов бөліп кетті. Ол орнынан 

атып  т ұ р д ы да, нық басып сах-

наға беттеді.  О т ы р ғ а н д а р да-

бырласып,  с ы б ы р л а с ы п кетті. 

Ал, ол  т р и б у н а н ы ң  ж а н ы н а ба-

рып тоқтап,  х а л ы қ қ а  қ а р а д ы 

д а : 

— Бұл  қ а л а й ?  Ә р қ а ш а н Эш-

кий. Онсыз біз өмір сүре ал-

майтын  с и я қ т ы м ы з . Міне, ке-

рек болса —  с ы й л ы қ т ы да бі-

рінші сол алады!.. деп  б а с т а д ы . 

П р е д с е д а т е л ь  Э с а й д ы  қойғы-

зып,  ж а р ы с с ө з д і ң  т о қ т а т ы л ғ а -

ның ескертейін деп еді,  з а л д а н 

біреу: 

— Сөйлесін, — деп айқай 

салды. 

— Сөйлеймін, — деді өзін 

қ о л д а ғ а н ы н  а р қ а  т ұ т қ а н Вик-

тов  м а ң ғ а з д а н ы п , нағыз ше-

ш е н д е р ш е 

қолын  а л ғ а созып 

жіберді. — Немене, бізде одан 

Ә Ң Г І М Е 

б а с қ а  л а й ы қ т ы  а д а м жоқ па? 

Егер мен болсам, оған ешқан-

дай сыйлық бермес едім 

Ұл-

дарының барлығын, түсінесіз-

дер ме,  қ а л а ғ а жіберіп... Ал, 

егінді кім  с а л а д ы ? Малды кім 

б а ғ а д ы ? Ал оған — сыйлық. 

Осы да  д ұ р ы с па? 

—  Ұятын  қайда, Виктов, еп-

теп  ж ұ т ы п алғансың ғой, сөзді 

қой. Әйтпесе, тіпті  з а л д а н шы-

ғасың, — деп председатель 

оны.  т ы н ы ш т а н д ы р ғ ы с ы келді. 

Б і р а қ , тағы да  д а у ы с т а р есті-

ле  б а с т а д ы : 

—-Сөйлесін. 

— Виктов  д ұ р ы с айтады. 

Бұл Эсайды тіпті желіктіре 

түсті. 

—Иә, егер оның колхозға 

ж а н ы ашыса,  ұ л д а р ы н жібер-

мес еді ғой, ең болмаса біреуін 

алып  қ а л а р еді. Аяғына топы-

р а қ ,  қолына  м а л д ы ң  қиы жұ-

ғады деп,  б а л а л а р ы н аяп, бар-

лығын 

қ а л а ғ а  о р н а л а с т ы р д ы . 

Оның жер үшін басы ауырмай-

ды.  Д ұ р ы с па осы  а й т қ а н ы м ? 

—  Ж а р а й с ы н , Виктов. 

—  Д ұ р ы с емес. Эшкийдің өзі 

қ олына н келгенін  а я н б а й д ы . 

—  Ж о қ , дұрыс. Бұл  қ а л а ғ а 

қ а ш у деген не сән болға н өзі? 

Ал, Виктов  ж а с қ а н ғ а н  ж о қ . 

—  С ы й л ы қ т ы ,  ж а ң а ғ ы кос-

тюмді  И л и н б а е в қ а бергенде 

ғой, мен шын жүректен 

қол 

соғатын едім. Оның төрт  ұлы 

колхозда  ж ұ м ы с т а . Өзі де  қа-

рап  о т ы р м а й д ы . Колхоз бай-

лығын күзетеді.  Т а я у д а неме-

ресі комбайншы болады,  қазір 

СПТУ-да оқып  ж ү р .  Д ұ р ы с 

а й т а м ы н ба? 

—  Д ә л төбесінен түстің. 

—  И л и н б а е в қ а да сыйлық 

беру керек! 

Виктов президиумға бұрылып 

қолын шешімді түрд е бір сіл-

теді. 

— Міне, солай, председатель, 

— деп, өзінің орынына  қарай 

бет алды. 

Б а р л ы ғ ы бір сәтке тып-ты-

ныш бола 

қ алды . Көпшілігі 

Виктовтың  а й т қ а н ы м е н келісті. 

Өйткені,  ш а р у а л а р д ы ң бұрын-

нан келе  ж а т қ а н  д а н а л ы қ сө-

зін  о л а р  ж а қ с ы біледі: бала-

л а р д ы ң  ж е р д і сүйіп,  б а ғ а л а й 

білуі үшін кәсіпті бірте-бірте 

бойына сіңіре үйретіп, жұ-

мысқа  ж а с кезінен төселдіру 

қ а ж е т . Кейбіреуле р 

ұ я л ғ а н н а н 

басын көтермей отырған Эш-

кийге бірдеңе айтар деген үміт-

пен 

қ ара п 

қ ояды .  Б а р л ы ғ ы 

президиумда  о т ы р ғ а н д а р не 

а й т а р екен, председатель не 

дер екен деп күтті. Ол орны-

нан тұрып, Эшкийге  қ а р а д ы . 

Оған  қазір оңай болып отыр-

мағанын түсініп. өз ойымен өзі 

келіскендей басын изеді де: 

— Виктов  д ұ р ы с айтты, біз-

ге  а д а м д а р керек  ж ә н е кім кө-

рінген емес, өзіміздің деревня-

мыздың  а д а м д а р ы керек.Бір-

ақ бір нәрсені екіншімен ша-

т а с т ы р у ғ а  б о л м а й д ы .  У р а к а е в -

қа біз сыйлы қ т ы  а д а л еңбегі 

үшін беріп отырмыз. Көктемгі 

егісте ол сапа жөніндегі инспек-

тор болды. Астықтың бітік 

ш ы ғ у ы н а , сондықтан. оның да 

қосқан үлесі бар . Күнді з де, 

түнде де егіс  д а л а с ы н д а бол-

ды. Кейбіреулерден  ж е р д і  қай-

т а д а н  ж ы р т у ғ а  т а л а п етті. Егін 

о р а ғ ы н д а  д а  ж а м а н  ж ұ м ы с 

істеген  ж о қ . Міне, сол үшін 

біз оған сыйлық беріп отыр-

мыз, — деді. 

Халық сонда председатель-

дің айтканың жөн деп білген. 

Эшкийдің  қалай  ж ұ м ы с істегені 

бәрі көзімен көрген.  С о д а н соң 

бұл оқиға мүлдем  ұмытылып 

кеткен болатын. Дегенмен. 

содан бері  қ а р т т а н маза кетті. 

Бұл  т у р а л ы ойына алған сай-

ын Виктовтың сөзінің дұрыс-

тығына көзі  ж е т е түсті. 

Ол көп  о й л а й т ы н д ы  ш ы ғ а р -

ды, елдің көзіне көрінбей  қой-

ды. Үйде 

қ а б ы р ғ а ғ а ілінген 

р а м к а д а ғ ы фотосуреттердің ал-

дына келіп,  ұ л д а р ы н ы н бейне-

сіне үнсіз  ұ з а к  қарап тұратын-

ды  ш ы ғ а р д ы . 

Кемпірі Саскай да әр нәрсе-

ні  қ а з б а л а п  м а з а л а у д ы  қойды. 

Ол бәрін білетін еді. Бір күні 

бәрібір  ш ы д а м а д ы ,  ж а н ы н а ке-

ліп не болғанын  с ұ р а ғ а н еді. 

Ш а л ы оған бірден  ж а у а п 

берген  ж о қ .  А у л а ғ а  қ а р а й т ы н 

терезенін  а л д ы н д а ғ ы өзінің 

сүйікті орнына  ж а й ғ а с ы п , үн-

сіз  қ а л д ы .  Б і р а з д а н соң ғана 

барып: 

—  Б ы л а й , шешесі, бүкіл өмі-

рімізді ғой біз еңбегімізді жер-

ге  ж ұ м с а д ы қ , бидай өсірдік. 

Енді  қартайып отырмыз.  Ж е р -

де еңбек ете  а л м а й м ы з . Ал, 

біздің  б а л а л а р ы м ы з болса, біз-

дің не істегенімізді,  қайраты-

мызды  қайда  ж ұ м с а ғ а н ы м ы з д ы 

білгісі де келмейді...  Б і з еш-

қайсысын орнымызғ а 

қ а л д ы р а 

а л м а д ы қ . . . — д е п  ш а л д ы ң  д а у ы -

сы дірілдеп кетті де, кілт үзілді. 

Саскай  ж а н ы н а келді де 

оның әлі де күсі кетпеген, бі-

рақ жеп-жеңіл,  т а р а м ы с  қолы-

на  а л а қ а н ы н салып үн  қатты. 

—  Қойшы, сол ма? Біздікі 

болмаса да көршілердін бала-

л а р ы  қалды ғой. Есіңе алшы, 

қ а л а й ш а сен  о л а р ғ а көмектес -

педің, үйретпедің? Біздің ба-

л а л а р болмаса осы  ж е р же-

тімсіреп  қ а л а р дейсің бе? 

— Көршінікінің жөні бөлек, 

ал өзіміздікі... — Эшкий орны-

нан тұрып фотосуреттер ілін-

ген  р а м к а ғ а дейін барды да, 

терезенің алдына 

қ а й т а д а н 

келіп отырды. — Үндемейсің, 

ә? Солай. Терезеден алысқа 

қ а р а п үнсіз отырд ы да , бір 

кезде: — Петрді  ш а қ ы р у ке-

рек.  Қайтсын... — деді. 

— Не деп отырсың, әкесі-ау? 

Оған газы, ыстық суы бар пә-

тер бермекші. Келмейді ол. 

Егер келгісі келсе әскерден 

о р а л ғ а н кезде  қалатын еді ғой. 

Оған  ж а ң а машина береміз, 

көмектесеміз депті.:. 

— Ал, бұл не, үй емес пе? 

— Эшкий үйдің ішін көзімен 

шолып  ш ы қ т ы . —  Қаланың үйі-

нен несі кем?  Г а з бар, суды 

тура ас үйге тартып алуға бо-

л а д ы , монша да бар....  Б а с қ а -

л а р  о р а л ы п  ж а т ы р ғой... Ел-

дің. көзіне көрінуден  қ а л д ы қ . 

—  Қойшы, сол Виктов айта 

береді. ойыңа да алма оны, — 

деп Саскай басқа  ж а қ т а н ке-

луді ойлады. — Сен оған оның 

ж ы р т қ а н жерін екі  қайта  ж ы р т -

қ ыздың , арты қ  ж ұ м с а л ғ а н  ж а -

нар май үшін  а қ ш а  ұстаттын, 

сол үшін өшігіп  ж ү р . Ашумен 

а й т ы л ғ а н сөз. Өзіңе--өзің кел, 

жүрегінді босқа ауыртпа. 

— Виктов  т у р а л ы сен  қай-

дан білесің? — Эшкий кемпі-

ріне  б ұ р ы л д ы . — Онда неге 

үндемедің, үндемей жүріп-жүріп 

енді неге сайрап кеттің? 

— Өзін айтасың ғой деп ой-

л а п едім. Мен ертеңіне-ақ бәрін 

естігемін, білсең осындағы көй-

лек киген  « р а д и о л а р »  ж а м а н 

ж ұ м ы с істемейді... Виктовтың 

өзі жөні түзу  ж а н болса екен. 

Қолына алға н ісінің барлығ ы 

керісінше болып  ш ы ғ а д ы . 

—  Қандай  а д а м болса, ондай 

а д а м болсын. айтқаны дұрыс. 

Тек ол мені өте кеш сынға 

алды. онысын бұдан да ерте-

рек айтуы керек еді... 

Эшкий  а й т қ а н ы н істеді.  Қа-

лаға әлі берік орнығып бол-

маған сияқты көрінген кіші 

ұлы Петрг е ха т  ж а з д ы . Шы -

нына келгенде байқастап, еш-

теңені тікелей айтпай, алыстан 

о р а ғ ы т ы п  ж а з д ы . 

Петр көп күттірген  ж о қ . Ал-

ғ а ш қ ы жексенбіде-ақ семьясы-

мен үйіліп-төгіліп жетіп кел-

ді. Бірақ  ш а л күткендегідей 

әңгіме болмады.  Ұлы деревня-

ға  о р а л у  т у р а л ы шешімді еш-

теңе айтқан жоқ. Ештеңеге уә-

де бермеген беті  қайтып кетті. 

Сол әңгімеден сон  а л ғ а ш қ ы 

кезде  қ а р и я  ұлынан хат күтіп 

ж ү р д і .  Х а т т а р келіп  ж а т т ы . Ол 

әрбір хатты 

қ а л т ы р а ғ а н 

қо-

лымен ашып, таныс  ж а з у ғ а 

ж ы л д а м көз жүгіртіп етіп, кө-

ңілсіз ойды желпіндіретін еш-

теңе таппай  ж ү р д і .  Ұлының 

а э р о к л у б  ж а н ы н д а ғ ы  ұ ш қ ы ш -

тар курсына  ж а з ы л ғ а н ы , одан 

соң  ұ ш қ ы ш т а р  д а я р л а й т ы н учи-

лищеге түскені  ж а й л ы  х а б а р 

ш а л д ы әбден  қ ы н ж ы л т т ы . Бұ-

дан соң ол хат күтуді де  қой-

ды. Почта тасушының алды-

нан да  ш ы қ п а й т ы н  ж ә н е кел-

ген хат болса кемпірінен кей-

ін оқитын болды. 

Уақыт өтіп  ж а т т ы . Петр бол-

са  ж а з д а да келмеді, тек уа-

қытының аздығын ,  қазір  ұшу-

дан тәжірибеден өтіп жүргенін 

ж а з д ы  д а  қойды. Еһе.  ж а с т а р 

деревняны ғана емес, әкесі мен 

шешесін де 

ұмыта бастаға н 

сияқты ғой!  Қарт мүлде уай-

ымға берілді. Аулаға шығып, 

б а қ ш а н ы '  а р а л а п жүріп  а л а д ы 

да, өзі  о т ы р ғ ы з ғ а н  а ғ а ш т а р ғ а , 

өз  қолымен салған  қора-қопсы-

ға,  а у л а д а ғ ы малына, еккен 

жүйегіне тек өзінен басқа еш-

кімге мәлімсіз  ж а б ы р қ а у се-

зіммен  қарап  қояды. Егіс ал-

қ абын а  б а р у д ы да  қойды, кең 

сеге де бас  с ұ қ п а й д ы , денсау-

лығын  с ы л т а у етіп еш нәрсеге 

а р а л а с п а й д ы . Міне, үйге  а з д а п 

ж ө н д е у  ж ү р г і з у керек болып 

тұрса да көрмегенсиді. 

Бүгін оны кемпірі үйден өй-

тіп-бүйтіп зорға дегенде шы-

ғ а р д ы . Көктем келген осындай 

сәтте тырысып отырған жөн 

бе — терезенің  ж а н ы н д а ғ ы үй-

реншікті орнынан  қуды. Мүм-

кін,  д а л а желі  ш а л д ы жел-

піндірер, сейілтер? 

Міне, ол өзіне таныс жер-

лермен келе  ж а т ы р ,  ж а н - ж а ғ ы -

на асықпай 

қ а р а й д ы . М ұ нд а 

оған әрбір төбешік, әрбір  ж ы -

ра өткен күнді, оның бір кез-

де дені сау, күші мығым  ж а н 

болғанын,  ж е р  ж ы р т ы п , егін 

салғанын, астық орып бастыр-

ғаның —  ш а р у а . бейнетің са-

нап бола ма, соның  б а р л ы ғ ы н 

а т қ а р ғ а н д ы ғ ы н есіне  с а л а д ы . 

Бұл жердің әрбір сүйеміне 

т а м ғ а н тер бар. Атасы да, әке-

сі де, оның өзі де барлық  қуа-

тын  ж е р г е  ж ұ м с а д ы . Ал,  ұлда-

ры болса ..мынау. Оның ойы 

тағы да ескі  а р н а ғ а ойысты... 

Қ а р и я төбешікте н көтеріл -

генде кең,  ж а с ы л  а л қ а п қ а  ж и -

налған елді, ақ полиэтилен  қап 

т а р д ы ң үйіндісін,  ұзын сырық-

қа ілінген  қ а р а л а  ш ұ л ы қ ш а н ы , 

а л қ а п қ а 

қ а д а л ғ а н  ж а л а у ш а -

л а р д ы көріп, бәрін түсінді. Са-

молет келмек  қой.  К е ш е пред-

седатель  р а д и о д а н сөйлеп, күз-

дік бидайды самолетпен  қорек-

тендіреміз деген. 

Ж ы л д а м ы р а қ басқаның өзі 

де  б а й қ а м а й  қалған Эшкий ке-

нет  т о қ т а й  қалып: «Неге асы-

ғ а м ы н ?  Қайда  а с ы ғ а м ы н ? Ха-

лық мені көре салысымен бая-

ғы  ж и н а л ы с т ы  т а ғ ы да есіне 

алар...» — деп  о й л а д ы . Бәрі-

бір  а қ ы р ы н  а я ң д а й берді,  ж а -

ңа техниканы көргісі келді. 

М ұ н д а й оқиға, біздің колхоз-

ға самолет  ұшып келуі бұрын-

соңды болып па еді? 

— О-о, біздің Эшкий атай ке-

ле  ж а т ы р ! — деп мұны  б а й қ а -

ған самолет  қонатын алаңның 

бастығы алыстан  д а у ы с т а п . 

қ арс ы жүгірд і — Келгенің жақ 

сы болды. Әйтпесе. осы ел 

мүлде  а у р у деп  ж ү р . Самолетті, 

оның  қалай  ж ұ м ы с істейтінін 

көресін. 

—  Ж а қ с ы .  ұлым.  Қара би-

дайға нәр берудің  н а ғ ы з дер 

шағы. Самолет —  ж а қ с ы ма-

шина ғой, бәрін шапшаң іс-

тейді, және  қазір  з а м а н басқа, 

біздің кезіміздегідей емес

-

,  ұш-

қыр заман.. . — деп Эшки й 

м ұ н д а й  ж ы л ы  қарсы  а л у ғ а ри-

за болып, көңілдене сөйледі. 

Осы кезде  б а р л ы ғ ы шуыл-

дап,  қозғалысып кетті. «Ұшып 

келеді,  ұшып  к е л е д і » — де-

ген  д а у ы с т а р естілді. Көпші-

ліктің  т о л қ у ы Эшкийге де әсер 

етті. Ол да  к е к ж и е  қарап, жа^ 

нарымен самолетті іздей  б а с { 

тады. Міне. сарыала самолет, 

тура соларға  қарай, көз алда-

рында зорайып. келіп қалыпты. 

Б а с т а р ы н а н айнала сырғи  ұш-

ып. төмендеп тез  а р а д а дөң-

гелектері  ж а с ы л түкті жерге 

тиді. Жүгіріңкіреп  б а р д ы да 

бұрылып. әк пен шөп үстіне са-

лынған ақ  с ы з ы қ қ а  ж а қ ы н д а -

ды.  Б а р л ы ғ ы самолетке  қарай 

тура  ұмтылды,  о л а р д ы ң соңы-

нан Эшкий де қ о з ғ а л д ы . Қа-, 

л а қ т а р ы тағы бір-екі  а й н а л д ы 

да  т о қ т а д ы . есік ашылып,  ұш-

қыш киіміндегі жігі т көрінді. , 

— Петр! 

— Бәлі, мынау біздің Петр) 

ғой! — деп бірнеше  д а у ы с  қа-

тар  ш ы қ т ы . 

« Б ұ л  қай  П е т р ? » — деп ой-) 

л а д ы  қария. Кенет оның ба- | 

сына келе  қалды: — Бәлі, бұл 

менің... біздің  ұл ғой..,» Эш-

кийдің буыны дірілдеп,  ж ү р е г і . 

т а м а ғ ы н а  т ы ғ ы л ғ а н д а й ,  ә ж і м 

қ а п т а ғ а н бетімен  с о р ғ а л а ғ а н 

к е з  ж а с ы н елеместен  ұ ш қ ы ш - 1 

ты  ж а б ы л а 

қ ұ ш а қ т а п , оға н 

бірдене айтып  ж а т қ а н д а р ғ а , 

қ ара п т ұ ры п қ а л д ы . 

Қ алы ң тобырды ң  о р т а с ы н д а ' 

т ұ р ғ а н әкесін  П е т р де көріп, 

б ұ з а - ж а р ы п  ж а н ы н а келді де,

(

' 

қ апсыр а  қ ұ ш а қ т а д ы , О л бір-. 

дене деді, әлде не сұрадыА 

бірақ әкесі  ж а у а п берген  ж о қ . | 

Тұрған беті  ұлына да,  х а л ы қ - ' 

қа да , самолетк е де  қ а р а ғ а н ; 

ж о к , солардың  а р  ж а ғ ы н д а ғ ы 

қиыр алыс қ а , сан түрг е еніп,!. 

бірде 

қ арайған , бірд е  ж а с ы л 

тартып, бірде сарғайған өзінің

; 

ж а с т а й ы н а н туып  ө с к е н  д а л а -

сына көз салып тұр еді. 

—  Р а х м е т ,  ұлым, — деді ол 

бір кезде  ұлына  қарап. — Се-

н і ^ ш а қ ы р ғ а н мына туған  ж е р 

ғой,  т у ғ а н  ж е р шақырған... 

Орыс тілінен  а у д а р ғ а н 

Сүйіндік  Ж А Н Ы С Б А Е В . 

Орталық Қазақстан. - 1987. - 29 қазан. - 4 б. 

Каталог: irbis64r 01 -> Kraeved -> Adebi omir -> zhanysbaev s
Adebi omir -> Ай заман, қандай қоғам болсын саяси әлеуметтік өзгерістер кезең
Adebi omir -> Қазақтың тұңғыш режиссері Жұмат шаниннің туғанына 100 жыл толуына
Adebi omir -> Серік АҚСҰҢҚАРҰЛЫ
Adebi omir -> Амантай сатаев абай мен Мәди
Adebi omir -> Жастық жыршысы 1 Аялайық асылды
Adebi omir -> Атадан балаға жалғасып ж е т к е н ауыз әңгімеде де
Adebi omir -> Түрсынбек КӨкішев ғалым, ж а з у ш ы
Adebi omir -> Кең-байтақ қазақ жерінің інжу-маржаны Қарқаралыға, оның көл-көсір тарихына түсінік беріп жатудың қажеті жоқ. Бір ғана
Adebi omir -> Әлібек Әбдіраш, Қазақстан Журналистер одағы сыйлығының лауреаты
zhanysbaev s -> Орталық Қазақстан. 1987. 9 шілде. Ленин аудандық партия комитетінің мүшесі