терм инін үсы нған - осы ж олдардың авторы.
“ Е динственны м и истинны м объектом лингвистики является язы к, рассматриваемый в самом себе и для себя”
дегенді Ф ердинанд де Соссюр, сіро, тіл қүбы лы стары ны ң бір-бірін тілдің оз ішіндегі осы сипаттағы ш ты қ қызм етінен
ш ығары п айтқан болу керек. О зінің “ Курс общ ей лин гви стики ” дейтін атақты еңбегін де ол осылай, осы сөздермен
аяқтаған.
ЗАТ ЕСІМДЕР СӨЗЖАСАМЫ
283
дәстүрлі синхрондық талдау талабынан ш ы ғы п
кеткендік сияқты көрінуі мүмкін. Ш ын мәнінде
әсте де олай емес. Ж алпы сөзж асам ны ң өзіндік
лингвистикалық табиғатына бір сәт тереңірек ден
қойы п, әрірек үңіле түссек әсте де олай болмай
ш ығады. Себебі сөзжасам жалпы өзінің тілдік
тіні, жаралысы (генезисі) ж ағы нан синхрония-
лы қ “ая-кемерден” , яғн и синхрондық “жағадан
асық, асып жатқан ж үйе”\
Ш ынында да, созжасамның лингвистикалық
табиғатын нақты да неғұрлым терең танудың ең
негізгі алғы шарты - түбір мен жұрнақтың құра-
мын анықтау. М әселе бұл арада сөзж асам ны ң
негізгі осы екі ком понентінің құрам ы н нақты -
лай түсуге, олардың арасы ндағы өзара ты ғы з
тілдік байланысты, тарихи тамырластықты еске-
рудің маңы здылығына баса көңіл аудару туралы
болып отыр. Д әлірек айтқанда: түбірлер құра-
мы ны ң қанш алы қты толы қ ашылуы сөзжасам
ж ұрнақтары ны ң құрамы қай дәрежеде, қандай
көлемде ан ы қты ғы н а тәуелді, керісінш е де дәл
осылай (яғн и сөзжасам ж ұрнақтары ны ң құра-
м ы ны ң нақты аны қты қ деңгейі түбірлер құра-
м ы ны ң аны қты қ аум ағы на сәйкес нақты лана-
ды). Д ем ек жеке түбірлер мен жеке ж ұрнақтар
бірінің лингвистикалы қ табиғаты н (яғн и өзді-
өзінің құрам ды қ ж ағы н) бірі аны қтай алатын-
дай қабілетпен, яғни “өз іш жүйесімен” ерекше-
ленеді. Рас бұл ретте тек бір тілдің “өз іш і” ма-
териалдарынан гөрі, өзге туыс тіл материалдары
көбірек қолғабыстық қызмет атқарады. Мына бір
тіл деректерін салыстырудан мысалы соны аңға-
руға болады:
шапшаң (тез, дереу, жылдам) - шаб (М Қ )
тез, дарров;
шыбық (прут, прутик, хворостина)
- ч іб (МҚ):
• чибиқ,-инчичка новда (прут);
т ам ұқ (тозақ: тозақ көрген отпен ойнайды)
- там (қазіргі моңғол тілінде) ад, преисподняя;
тамшы (бір тамшы су) -
там (хакас) капля;
тұңғыш (бірінш і туған бала, тұла бойы
тұң ғы ш ы ) - тун первенец, тун бала первый ре-
бен ок, тун ипчі ж енщ ина еще не родивш ая (ха-
кас, қырғыз);
ұлтан (етіктің, жалпы аяқ киімнің қалың
табан былғарысы: кісі елінде сұлтан болғанш а
өз еліңде ұлтан бол) - у л (м оңғол тілінде) подо-
шва, подметка (ССТМЯ);
тұлпар миф. крылатый конь, боевой конь,
выдаю щийся скакун: тұлпар - тұсында, күлік -
күнінде (мәтел) - ШІ (чағ., тағы кейбір түркі
тілдерінде) конь, снаряженный для боя;
қойын (қуаны ш ы қойны на сыймай) -
ко] па-
зуха халата (М Қ);
орын (оты рған қыз орын табар) -
ор (моңғол
тілінде) вакансия, место;
қоныш (қолы нан келген қоны ш ы нан басар -
мәтел) - көн (ІеЬ.) голенищ е (РСл.);
қатын (қаты н алсаң отын ал (мәтел) - тел.,
куманд., хак., шор катГхат женщ ина, баба (РСл,
т.б.).
Л/уш(орылған егістік, шабындық орны; жни-
вье, стерня) -
аң: малды аң ға жай (диалект);
Кемер: Қаракемер (гидроним) - тув.
кем.:
Қара-кем черная река;
]ети-Кем семиречье (тува);
тақыр (шөп ш ы қпаған жалаңаш, тықыр жер)
- тах голый, т ахчир голая земля (хакас);
сайын (шылау: Ж атқан сайын ұй қы ға Д ұға
оқушы ем, ш ош ы ны п - Абай.) - сай (послелог:
қаждый, всякий), хакас;
торпақ (бұзау м ағы насы ндағы ) - тор теле-
нок (шағатай тілінде), РСл;
қоиіқар (қойдың еркегі, производитель) - оғуз-
дар қойдың мұндай еркегінкочдейді (М Қ , РСл.)
осек (сплетня) -
өс молва, толки, пересуды
(як.);
талақ: көкбауыр (талағы тарс айырылды) -
т ал селезенка:
Таі ағроғ зопіг боль в селезенке
затихнет (ДТС);
құрдас (бір жылда туған, жасты адамдар) -
кур: бир кур балдар дети - сверстники (Ю Сл);
көлік ( ат, түйе, есек сияқты мініс малы) -
кол верховое животное (Катанов);
м ақт ау (марапаттау мәнді сөз) -
м а х хвала
(хакас);
мысық-мы ш ық (үй қаюаны) -
м із (аг$ гпизик
кочка) Мукаддимат аль-адаб.
кіндік (адам, мал т.б. ағзасы ) -
кі~кін пуп
(Мукаддимат аль-адаб).
Мұндай тілдік деректердің әлі де талайын кел-
тіруге болады . Б ірақ түбірлер мен сөзж асам
ж ұрнақтарының құрамын анықтауда ұстанған өз
тұ р ғы м ы зд ы ң (п о зи ц и я м ы зд ы ң ) негізділігін
көрсетуге осы салыстырулар да жеткілікті деп ой-
лаймыз. Бұл келтірілген лингвистикалы қ ай ғақ-
деректер “сөз сөзге ж арығы н да түсіреді” дейтін
*
“ Орыс грамматикасы ” авторлары ны ң “всякая синхрония в языке существует только как условно ограниченны й
момент развития и соответственно долж на рассмативаться как синхрония ди н ам и ческая” деген пікірлері де он ы ң осы
сипаты нан келіп ш ы ққан .