-ақ, -ок, -ук буындары бар орыс сөздері қазақ
тіліне қалай енгені белгілі: бәтеңке (ботинка),
бөтелке (бутылка), бөш/се (бочка),
л ә л і п и т ( к о н -
ф ета), лголене (копна), лэ/;зеңке (корзинка), ре-
зеңлге (резинка), д о ға (дуга), қаяаш (калач),
ллрындаш (карандаш), люшір (кучер), сіріңл*е(се-
рянка), ш оген (чугун) т.б.
Осы сөздердің баршасы жоғарыдағы (ка, ко,
га, ку, гу) жат буындарды жатырқаудан туған
дыбысты қ өзгерістер екені түсінікті.
Сонда байырг ы сөздердің жігіндегі әлгіндей жат
буындар қалай айтылу керек? Мәселе - осында.
Айталық, ақ алма, екі алма, күзгі алма. Ды-
быс жылысуының арқасында а -ға л-м а , кө-гал-
ма, е-кал-ма, күз-гал-ма болады.
Ендеше, аталған тоң дыбыстар жылысып
барған буынымен үндесе алмайтын жағдайда
буын құрай алмайтын әлсіз қысаңдармен орай-
ласып айтылады.
Сөйтіп, жат буындар м ы надай түрге енді:
Поделитесь с Вашими друзьями: |